Του Θοδωρή Τσούτσου
Αν οι μεταγραφές του Ιανουαρίου είναι κάτι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι "απρόβλεπτες". Ακόμη και αν οι συστάσεις είναι ίδιες, οι εγγυήσεις επιτυχίας είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με τις μεταγραφές του καλοκαιριού. Στις οποίες μάλιστα, έχει συμβεί στο παρελθόν, μπορείς μέχρι και να το μετανιώσεις μέσα στην ίδια μεταγραφική περίοδο...
Οι χειμερινές μεταγραφές είναι απρόβλεπτες, λοιπόν. Ακόμη και αν πρόκειται για "βαριά χαρτιά", αν θέλουμε να μιλήσουμε με όρους χρηματιστηρίου. Διότι, σε πολλές περιπτώσεις οι μεταγραφές που γίνονται στη μέση της περιόδου έχουν αυτό ως γνώμονα, το οικονομικό και όχι το αγωνιστικό. Είναι δηλαδή μπίζνες και όχι ποδόσφαιρο.
Αλλά και όταν είναι ποδόσφαιρο, ακόμη και όταν έρχονται ποδοσφαιριστές χωρίς ερωτηματικά για την αξία τους, η προσφορά τους δεν είναι καθόλου βέβαιη. Χειμώνα ήρθε στην ΑΕΚ ο Εστερχάζι, χειμώνα και ο Σέστιτς στον Ολυμπιακό. Κανείς τους τότε, κυρίως εκείνον τον πρώτο χειμώνα, δεν είχε προσφέρει όσα έλεγε το όνομά τους. Χειμώνα είχε έρθει και ο Μπορέλι, χειμώνα και ο Ρότσα στον Παναθηναϊκό, αλλά για να γίνουν αυτό που έγιναν, χρειάστηκαν μήνες και μήνες.
Υπάρχει, όμως, ένα "μυστικό" στις μεταγραφές καταχείμωνο. Οι ποδοσφαιριστές που αλλάζουν ομάδα στα μέσα της περιόδου, το κάνουν για δύο λόγους. Είτε γιατί μπροστά τους έχουν μια ευκαιρία που μπορεί να τους αλλάξει τη ζωή, είτε γιατί είναι κάτι σαν "ξεριζωμένοι" από τις προηγούμενες ομάδες τους. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, αν τελικά στη νέα τους ομάδα το πράγμα ταιριάξει, ξεκινάει για εκείνους μια σπουδαία διαδρομή. Συνήθως αυτό γίνεται...
Ο Σαβέβσκι πήγε στην ΑΕΚ Δεκέμβριο. Ο Βαζέχα στον Παναθηναϊκό επίσης μέσα στον χειμώνα. Ο Γκόγκιτς στον Ολυμπιακό την τελευταία ημέρα των μεταγραφών, 31 Ιανουαρίου. Και οι τρεις στο τέλος εκείνης της σεζόν που πήγαν στις ομάδες τους, πήραν το πρωτάθλημα. Μετά έκαναν και πολλά άλλα. Μιλώντας συγκεκριμένα για την ΑΕΚ, διότι εκείνη ετοιμάζεται να τελειώσει το θέμα με τον Μασούντ, έχει να δείξει κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις.
Ο Τσιάρτας πήγε στην ΑΕΚ στα μέσα της σεζόν 1992-1993 και όχι μόνο πήρε το πρωτάθλημα εκείνη τη χρονιά και την επόμενη, αλλά έκανε και σπουδαία καριέρα. Ο Ιλια Ιβιτς πήγε τον χειμώνα του 2002, ο Φερνάντο Σάντος δεν τον ήθελε, αλλά εκείνη τη σεζόν και μετά από χρόνια, η Ένωση είχε χάσει το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία. Ο Βλάνταν Ιβιτς, ο αδερφός του, πήγε στα μέσα της περιόδου 2004-2005, επί διοίκησης Ντέμη Νικολαΐδη και η ΑΕΚ έχασε ένα πρωτάθλημα που κανείς δεν πίστευε ότι υπήρχε ποτέ περίπτωση να διεκδικήσει, ούτε καν η ίδια, στην εντός έδρας ήττα από τον Ιωνικό.
Οι παίκτες του Ιανουαρίου, λοιπόν, έχουν ένα μεγάλο μειονέκτημα. Το ότι δεν έχουν κάνει προετοιμασία με την ομάδα τους και δυσκολεύονται να προσαρμοστούν. Γι' αυτό και το ποσοστό επιτυχίας σε μια τέτοια μεταγραφή είναι πιο χαμηλό. Αλλά οι παίκτες του Ιανουαρίου έχουν και μεγάλο πλεονέκτημα. Οτι αν καταφέρουν να δείξουν την αξία τους, αν με λίγα λόγια αρπάξουν την ευκαιρία που τους παρουσιάζεται, ακριβώς επειδή η ομάδα που τους αποκτά για να το κάνει σημαίνει ότι τους χρειάζεται πολύ, έχουν πολλές πιθανότητες να κάνουν σημαντικά πράγματα στην καριέρα τους.
Ο Μασούντ, λοιπόν, είναι μια τέτοια περίπτωση. Η ευκαιρία που έχει μπροστά του είναι τεράστια. Για την ακρίβεια, δεν είναι και πολύ ξεκάθαρο ποιος περισσότερο χρειάζεται τον άλλον. Η ΑΕΚ τον Μασούντ ή μήπως ο Μασούντ την ΑΕΚ; Αν ο Ιρανός αντιμετωπίσει αυτή τη δυνατότητα που τού δίνεται να βρεθεί σε μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό με το σκεπτικό αυτό, ότι για εκείνον περισσότερο από τον ίδιο τον σύλλογο πρόκειται για ευκαιρία ζωής, τότε μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα.
Κι ας είναι "παιδί του Ιανουαρίου", που συνήθως δεν κάνουν τη διαφορά και επίσης συνήθως φεύγουν πολύ σύντομα. Εκείνος αν τα καταφέρει, όπως τα κατάφερε ο Σαβέβσκι και ο Τσιάρτας που εκτός από την αξία τους, κατάλαβαν και τι ευκαιρία είχαν μπροστά τους, τότε η ΑΕΚ θα κερδίσει πάρα πολλά από αυτή τη μεταγραφή. Οπως άλλωστε και ο Μασούντ...
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
